ناگفته های مدیرکل سابق روابط عمومی استانداری فارس از هفته خبرنگار دوران ایمانیه

05/18/1404

به گزارش اول فارس ، دکتر عباس فرج زاده مدیرکل سابق روابط عمومی و امور بین الملل استانداری فارس در دولت سیزدهم با انتشار چند عکس در اینستاگرام خود نوشت:

” هفدهم مرداد برای من همیشه بوی خاصی داشته است؛ بوی جوهر تازه روزنامه‌ها، بوی دوربین‌هایی که از گرد راه رسیده‌اند و چشم به حقیقت دوخته‌اند.سال‌ها پیش، این روز را فقط به دوستان خبرنگارم تبریک می‌گفتم، گاهی با یک تماس کوتاه، گاهی با یک پیام ساده. اما بعدها که در میدان مسئولیت، دایره این دوستان گسترده‌تر شد؛ هر کدامشان صدایی بودند برای مردم، و من خود را بدهکار تک‌تکشان می‌دانستم.

اما دو سال آخر دولت سیزدهم، ماجرا شکل دیگری به خود گرفت. دیگر فقط رسم و تکلیف نبود؛ تبدیل شده بود به گفت‌وگویی صمیمی و زنده میان ما مدیران و آن جماعت خستگی‌ناپذیر. و در میان همه این خاطرات، تصویر دکتر ایمانیه در ذهنم مثل قاب عکسی روشن مانده است؛ مردی که نگاهش به رسانه از جنس باور بود، نه تشریفات.

مدیران زیادی را دیده‌ام که از نشست خبری فراری‌اند؛ می‌ترسند از سوالی که پاسخش را نمی‌دانند. اما او، هر بار(و قریب به هر ماه) با لبخند وارد سالن می‌شد، گویی به دیدار دوستان قدیمی آمده است. خبرنگاران شماره‌اش را داشتند، بی‌واسطه پیام می‌دادند و بی‌واسطه پاسخ می‌گرفتند؛ پاسخی شفاف، بی‌پیرایه و بی‌هیچ محافظه‌کاری.

یک روز را خوب به یاد دارم. یکی از خبرنگاران منتقد ـ که گاهی تندی‌اش از انصاف فراتر می‌رفت ـ دچار مشکلی شده بود. همان روز من درگیر همراهی هیئتی از دولت بودم، اما دکتر ایمانیه سه بار تماس گرفت و پیام فرستاد، تا مطمئن شود مشکل او همان روز در مسیر حل قرار می‌گیرد. برایش مهم نبود که آن خبرنگار چه نوشته یا چه گفته، مهم این بود که او «خبرنگار» است.

در سفر دوم دولت به فارس، وقتی همه نگران نشست خبری با شهید رئیسی بودند، او با آرامش گفت: «من نگران نیستم، خبرنگارانم را می‌شناسم.» و واقعاً هم می‌شناخت. در آن نشست، آزادانه هرچه خواستند پرسیدند، هر سوژه‌ای را پی گرفتند و هر نقدی را بی‌هراس بیان کردند.

روزهای انتخابات(۵ انتخابات پیاپی)، ما همه کنار هم بودیم؛ با نگاه‌های سیاسی متفاوت، اما چشم در چشم هم، نظاره‌گر انتخاباتی که کسی در سلامت آن تردیدی نداشت.

حتی در تندترین نقدها، ادب و وقار گم نمی‌شد.

افتتاح آزادراه شیراز–اصفهان، که مهم‌ترین مصوبه سفر دولت سیزدهم به فارس بود، با همان همدلی شکل گرفت. خبرنگاران، حتی آنان که منتقد بودند، دوشادوش دولت ایستادند تا پروژه به سرانجام برسد.”